Η ΜΕΓΑΛΗ ΛΑΜΨΗ

«Από την απαρχή του κόσμου για τον άνθρωπο, ο χρυσός θύμιζε την λάμψη του ήλιου».

Την ιστορία τούτη την διηγήθηκε η στετέ μου η Δεσποινού στον εγγονό της εξάδερφο μου Γιώρκο Χαραλάμους Μαύρου, και αυτός ύστερα από πολλά χρόνια την διηγήθηκε σε μένα, και εγώ σε εσάς.

Ο Χριστόδουλος Αζίνας γιος του δεύτερου Χριστόδουλου Μίτζιη και εγγονός του πρώτου Χριστόδουλου Μίτζιη αντάρτη και ήρωα της εξέγερσης ενάντια στους Τούρκους το 1833, διετέλεσε Μουχτάρης στη Χλώρακα το 1923 έως το 1932. Πήρε το παρατσούκλι Αζίνας διότι σαν κοινοτάρχης ήταν πολύ αυστηρός, και επειδή την τότε εποχή οι κοινοτάρχες είχαν το δικαίωμα να επιβάλλουν ποινές για διάφορα παραπτώματα, αυτός ήταν πολύ αυστηρός στην εκτέλεση αυτών των καθηκόντων, και επέβαλλε τιμωρίες «φωτιά». Κατά άλλους πήρε το όνομα Αζίνας γιατί στις δουλειές του και στις κινήσεις του ήταν γρήγορος και σβέλτος όπως η αζίνα της φωτιάς.

Μια ιστορία εξιστορεί ένα περιστατικό που του εσυνέβη στα τέλη του 18^ου αιώνα.  Ήταν ένα καλοκαιρινό βράδυ ενωρίς όπου ο ήλιος έδυε στον κοντινό ορίζοντα της θάλασσας της Χλώρακας, και ενώ επέστρεφε απο το καφενείο στο σπίτι του, είδε μια μεγαλη λάμψη σαν του ήλιου, να βγαίνει και να φωτίζει άπλετα το σύθαμπο του δειλινού, στην περιοχή των «Κλούνων». Προχώρησε στην εκεί μεριά, αλλά σάν κόντεψε, το φως εχάθη. Ο νους του επήγε αμέσως στις συναφορές που άκουγε από τους γέρους του χωριού, ότι στην περιοχή αυτή, στο τρίγωνο ανάμεσα της εκκλησιάς του Αγίου Στεφάνου της Λέμπας, της Αγίας Μαρίνας ενδιάμεσα και της εκκλησιάς του Μιχαήλ Αρχάγγελου στη Χλώρακα, υπάρχει μια σπηλιά μέσα στη γη όπου σε αυτήν υπάρχει χρυσάφι αμύθητης  αξίας. Είναι το χρυσάφι της Αγίας Μαρίνας που το έχει η Αγία ταγμένο να χρησιμοποιηθεί σε χρόνια και καιρούς όταν θα έρθει η ώρα για το λευτέρωμα της Πόλης.

Και αν βρεθεί λένε, αυτό θα διαρκέσει για αιώνες ώστε να περάσουν πλούσια και καλά όλοι οι κάτοικοι στο νησί της Κύπρου. Το στόμιο της σπηλιάς ανοίγει μια φορά κάθε εφτά χρόνια και παραμένει ανοιχτό ελάχιστες στιγμές και αμέσως ξανακλείνει. Και ο πρώτος που θα  προλάβει να μπει μέσα και να αντικρύσει το εσωτερικό της σπηλιάς, μόλις που θα προλάβει να ειδή τα πλούτη, και θα πεθάνει στη στιγμή. Είναι μια κατάρα που υπάρχει ώστε να προστατευτούν τα αμύθητα πλούτη στον αιώνα τον άπαντα, έως το πλήρωμα του χρόνου όπως ίσως έταξε ο ίδιος ο Θεός.